Švedska pesnikinja, rođena 1953. godine u Stokholmu. Govoreći o svom doživljaju poezije, Katarina Frostenson kaže: „Pesme su za mene kao neki film, kao kakvo putovanje kroz grad prepun stranih lica i jezika. Stvar je u tome da se pronađe put do jezika koji bi u sebi sadržao to drugo, to tuđe, kako bi na taj način oformio svoje telo i biće.“
CITY
City ljubav
dva lica –
kanali odvodni, ljubavna glad
ubledeli keramički zidovi iscurela tečnost
Jedna velika plava dizalica postavljena visoko iznad krova -
zamrznuta, otkačena, primorana
da govori -
leš, mrtvo odelo pokojnika,
visoko uzdignuti ostatak
Dizalice tegle, ukočene diriguju,
zverovi visoki, ali
kadkad jedan na drugog nasrnu u razgovoru
u geometriji nebeskom prostranstvu
Usred grada je ta nomansland
drugo jedno naselje
nešto od mrtvih
JA
Sve u meni nadima se
i gleda tamo Napolje
ime, brojke
mesta: čaplju na kamenu,
mesto rođenja
stojim i smrzavam se u svom imenu, toj čistini
u dugom monologu peščanom stazom Na brežuljku,
vrtoglavi put, stepenište
s jednim jedinim stepenikom
Katarina Frostenson (1953)
sa švedskog preveo Moma Dimić
Нема коментара:
Постави коментар